Παρασκευή 24 Φεβρουαρίου 2017

[Πάσα Ανάσα]


μη μιλάς• σταμάτα λίγο. έχεις ακούσει πώς αναπνέει η

θάλασσα; έχεις πέσει μέσα σε γκρεμό ανθρώπου; το κόκκινο

έχεις καταφέρει να το μυρίσεις; σε έχει ερεθίσει θρήνος; έχει

πεταχτεί απογευματινός ήλιος μέσα από τη τσάντα σου;

έχεις πρωτοφιληθεί σε κτελ; έχεις μαραζώσει γιατί μπαίνει η

άνοιξη; έχεις κλάψει χωρίς μάτια; έχεις παρακαλέσει τη σκιά

σου να σταματήσει να είναι τόσο γρήγορη;

έχεις αλληλομισηθεί με ποίημα;

έχεις απαντήσει στις φωνές; τον θόρυβο, έχεις

προσπαθήσει να τον σφάξεις; τον θόρυβο, τον θόρυβο, τον θόρυβο τον

θόρυβο, τον θόρυβο

                                  
                                                                                    εγώ

που πριν ξαπλώσω

γεμάτος αποσπάσματα

θα κλείσω

το παράθυρο

να φυλακίσω

το μακέλεμα,

να γίνω τελετάρχης

του μνημοσύνου

του θαύματος

δε γνωρίζω ποιος είμαι

τέσσερις και είκοσι πέντε προ μεσημβρίας
 
(θραύσμα από το πρώτο μεγάλο ποιητικό σχεδίασμα του Γιώργου Δομιανού
«Πάσα Ανάσα», εκδόσεις http://ypokeimeno.com/ , κυκλοφορία νούμερο 4)


Μία συν μία οι νύχτες – Μία συν καμία οι αγέλες. Το αλύχτισμά μας: ντεπόν. Και σαν φεγγάρι: ντεπόν. Αναλφάβητος μπροστά στα φυλλώματα της λεύκας απόψε ο Raoul_Penman πλησιάζει το θρίαμβο ενός πρωτόπλαστου και με τα δυο του χέρια παραμερίζει τη μήτρα για να απολήξει στο φως του καινούριου βιβλίου του Γιώργου Δομιανού «Πάσα Ανάσα» από τις εκδόσεις Υποκείμενο. Βιβλίο που ως ένα άλλο Άσμα Ασμάτων -που δεν του λείπει ο οργασμός- θέτει τα ερωτήματα ως άνθρωπος και ψάχνει τις απαντήσεις σκυλίσια στα χνώτα των φοιτητριών στη σόλωνος, στον ιδρώτα των αγοριών μετά την μπάλα στους αμπελοκήπους, στα κοιτάγματα – σ΄όλα τα κοιτάγματα, που αστόχησαν, που χάθηκαν,  παρερμηνεύτηκαν, τιμωρήθηκαν, ξεπέσανε και βάλτωσαν στην επαρχία των παρενθέσεων που δεν κλείσανε ποτέ. Ανταπόκριση μέσα από τη χώρα των σκύλων λίγο μετά τις έντεκα ε΄δώ:http://www.metadeftero.gr/


Παρασκευή 10 Φεβρουαρίου 2017

[:Φῶς στα πέταλα*]



 Πλεύση πάνω σε μια μικρή οικογένεια λέξεων σαν σε σχεδία χωρίς εφόδια προς τη λίμνη.

 

η πνευματική ζωή δεν είναι άλλο

 

από μια ατέλειωτη σειρά ταπεινώσεων

 

από κατωτέρους σου -

 

αυτό είναι το χώμα της

 

γιατί το πνεύμα που είναι η ανώτερη κατάσταση της ύλης

 

θέλει χώμα -
                        (Θραύσμα από το ΣΥΣΣΗΜΟΝ ἤ Τά Κεφάλαια του Νίκου Παναγιωτόπουλου)
 
Υπάρχει ένα μονοπάτι στην παράδοση που λέει πως όποιος ξέρει δεν μπορεί να διδάξει. Με αυτά τα δεδομένα ό,τι δεν είναι σπαραγμός μέσα στο νόμο χάνει γρήγορα το νόημά του και αυτό είναι μια αληθινή θέση τάξης που πρέπει πάσῃ θυσίᾳ να κρατηθεί.  Απόψε ο Raoul_Penman με τη βοήθεια του Νίκου Παναγιωτόπουλου θα πει ιστορία για λίμνη όπου φυλάγεται το παγκόσμιο κλάμα. Θα μπει δηλαδή στην περιοχή όπου το να μη βρίσκεις λέξεις να ομολογήσεις την αλήθεια είναι συνώνυμο με τη σωτηρία της ψυχής (ὁ καθένας στέκει στόν ἥσκιο τῆς συκιᾶς καί τῆς κληματαριᾶς του).Φως από την περιφέρεια – Σκοτάδι από το κέντρο. Το φως διπλασιάζεται από τη νύχτα. Η νύχτα της βαθιάς  ρίζας – παντοτινή. Βρές τα με το δαίμονα σου και συντονίσου λίγο μετά τις έντεκα e’δώ: http://www.metadeftero.gr/ (*Πρόταση: Μία σειρά εκπομπών για ένα ποίημα. Μία σειρά εκπομπών για το «Σύσσημον»)
 

 

Παρασκευή 3 Φεβρουαρίου 2017

[ΣΥΣΣΗΜΟΝ ἤ Τά Κεφάλαια]





Ὑπάρχουν δυό θάλασσες

καλιοῦνται φύση ἡ μιά πνεῦμα ἡ ἄλλη

καί δέ μοιάζουν - ἐξόν που εἶναι θάλασσες

καί πάρεξ πού ἑνώνονται.

Ἐκεί πού ἑνώνονται γεννιέται ἡ ἀνθρωπότητα

ἂν φτάσει

καθώς  γιά κεῖ  ἀρμενίζει ἀγέννητη.

Ἀρμενιστές πού φτάσαν στήν ἓνωση διηγιοῦνται ἱστορίες

πώς ὣς κι ἡ φύση παύει να εἶναι φυσική

προκειμένου να γίνει ἡ ἓνωση

πώς ὣς κι ἡ φύση δέχεται νά μή μοιάζει αὐτό πού εἶναι

γιά να γίνει ἡ ἓνωση.

Ἐκεῖ  πού ἑνώνονται φτιάχνεται μιά λίμνη μέσα στη θάλασσα.


                       (Θραύσμα από το ΣΥΣΣΗΜΟΝ ἤ Τά Κεφάλαια του Νίκου Παναγιωτόπουλου)





Είναι το "Σύσσημον" (αυτό που σημαίνει το ίδιο για σένα και γιά μένα, το συμφωνημένο σημάδι) ἥ "Τα Κεφάλαια" του Νίκου Παναγιωτόπουλου το νέο «Κουτσό»; Μια εσωτερική ανταρσία φαίνεται πως αναδύεται σιγά- σιγά με τον Ραούλ στο βάθος να νιαουρίζει από μέσα του. Για το κεφάλαιο που τέλειωσε η φλέβα ευχαριστεί την αρτηρία. (Έκφραση δάνεια από επιστολή και μια επανάληψη λίγο μετά τις έντεκα e΄δώ: http://www.metadeftero.gr/ ))