[:της πιο κατατρεγμένης ευτυχίας / το τέχνασμα / -πρόσχωμεν-]

Είπες, κάποτε αυτά τα ποιήματα θ’ αγαπηθούν πολύ

θα τοιχοκολληθούν, να τα διαβάσουν όλοι.

Μια μέρα θα υγράνουν μάτια και χείλη

θα διαβαστούν κάτω από φανοστάτες, σε βροχερές συνελεύσεις.

Τέλος, καθώς πολλούς θα τυραννήσουν, θα καούν

ή θα ταφούν σε ανήλια σπουδαστήρια – κι είπες πάλι

ίσως ο άνεμος μιας δροσερής αυγής να τα σκορπίσει

Πηγή: συγκεντρωτική έκδοση Ο δύσκολος θάνατος (Αθήνα, εκδ. Νεφέλη, 1985) του Νίκου-Αλέξη Ασλάνογλου
Ο τίτλος είναι δανεισμένος από το βιβλίο «ΠΡΟΙΣΤΟΡΙΑ ΓΙΑ ΕΝΑΝ» του Πάνου Κουτούλια (εκδόσεις Υποκείμενο)

Απόψε ομάδες χαϊκού κατεβάζουν το φερμουάρ του πλανήτη, ανακαλύπτουν τη μαγική φράση τη θαμπώνουν με το μέλι και τη σιγοτραγουδούν ανάμεσα  στους μύκητες της γης. Κι  αν δυναμώσεις τον ήχο (αυτό δεν κάνεις γράφοντας σε πτώσεις πιο δοτικές, πιο κλητικές; ) αν δυναμώσεις τον ήχο – απλώς φυσάει και κάτι σαν παραμιλητό πέφτει στον κόσμο· οι κάρτες ταρώ  χαμογελούν στον άνεμο κι ο Raoul penman σου κλείνει πονηρά το μάτι. Το απαλό χτύπημα στη πόρτα. Η σπίθα του ήχου και το άκουσμα της φλόγας στο άνοιγμα των φύλλων • κι η χαμηλή από φόβο και χαρά φωνή του ν΄ αφαιρεί το γιατί προσθέτοντας το όχι. Να διαιρεί το ναι. Να πολλαπλασιάζει το κατόπιν. Ποίηση χωρίς ρεπό. Αυτή είναι η δουλειά του. Να  εγχειρίζει τη μηχανική καρδιά της πόλης  χωρίς ρεπό από την ποίηση. Αυτή είναι η δουλειά του. Μια παντομίμα αγάπης. Επιγραφή που φωνάζει: «Διαλέγω Εσένα»

[:μαζί με Νίκο Αλέξη Ασλάνογλου, Γιώργο Κοροπούλη, Θ. Δ Τυπάλδο και Πάνο Κουτούλια λίγο μετά τις 22: 00 e’δώ http://www.metadeftero.gr/