Σάββατο 19 Ιουλίου 2014

ν τ ρ α μ ό ν ε ς *

 
 




( *)Ν Τ Ρ Α Μ Ο Ν Ε Σ ο Λόρκα ονομάζει τις στιγμές που ενώ γελά και αστειεύεται, άξαφνα διακατέχεται από μια μελαγχολία τύπου σφάχτη... κάτι σαν επαναλαμβανόμενο_ΠΡΟΣΕΧΕ!
 
 
 
                       

Η δεκάχρονη παλαιστίνια Abeer Skafe κρατώντας την φωτογραφία του φυλακισμένου πατέρα της. Η Αμπιρ έπαθε κρίση και νευρικό κλονισμό όταν της αρνήθηκαν το δικαίωμα να αγκαλιάσει τον πατέρα της όταν πηγε να τον δει στη φυλακή. Η Αμπιρ εντέλει πέθανε.  

... κόρνα...  t H i s iS

Βρισκόμαστε σε μια γωνιά του κόσμου – οπουδήποτε-. Ρόδες, τζάμια, επιβάτες, βιαστικοί, ανέκφραστοι, οι ίδιες πάντα λακκούβες, κυβικά, βρισιές, κίνηση, ακινησία, άσφαλτος, πεζοδρόμια, κάγκελα, βιτρίνες, κρυμμένα βλέμματα, κλεμμένες ώρες, μπερδεμένες μοναξιές, μπερδεμένες τροχιές σ΄ένα πλέγμα τεθλασμένων...

... φανάρι...                              not A

Βρισκόμαστε σε μια γωνιά του κόσμου - οπουδήποτε- .Σφιχτά δεμένα συμφύρματα παίζουμε με τις σκιές μας. Βρίσκουμε τις λέξεις που φωτίζουν την ουσία. Ανακαλύπτουμε τις πράξεις που τη μορφοποιόυν. Σου δίνω τους παλμούς μου. Μπορείς να τους κάνεις ό,τι θέλεις. Μέτρα όμως τους σφυγμούς σου. Θα εκπλαγείς...

... μπλόκο...                                                        LoVe

Βρισκόμαστε σε μια γωνιά του κόσμου – οπουδήποτε-. Γλιστρώντας μέσα στα χαλάσματα  ρωτάμε  πού είναι το κεφάλι που πάει με τον εφτάχρονο ώμο τον διαμελισμένο  αυτό το πόδι φαίνεται να ταιριάζει με αυτό το ισχίο  αυτός ο νεκρός μ΄εκείνον τον νεκρό  φορούν ίδια δαχτυλίδια στα πρησμένα μαβιά χέρια  Καρδιές από φωτιά – Μυαλά από πάγο...

 ... τα μάτια της Abeer…                                                                                       s o N g

Βρισκόμαστε σε μια γωνιά του κόσμου – οπουδήποτε-. Θέλω να πάω σπίτι. Όχι μόνον στη μαμά και στο μπαμπά. ΄Θέλω να πάω σπίτι πριν από μένα και τον πόνο, τις βόμβες και τον πόλεμο,  πριν από το δίχως -αγάπη - σεξ, την ποίηση και τη σοκολάτα. Θέλω να θυμηθώ ό,τι δεν έζησα ποτέ. Ένα σπίτι μέσα μου – μέσα μας. Πριν το 2007, το 2002 το ΄73 και το ’48  πριν την τηλεόραση, τη φυλή, τον γάμο και το κρέας.. Θέλω να γυρίσω στο μέλι της κοιλιάς μου και να με ταΐζω γη. Γιατί αυτό δεν είναι ερωτικό ποίημα. Αυτό είναι ένα ποίημα αγάπης που χορεύεται, αυτό είναι ένα ποίημα αγάπης που εναλάσσεται αυτό είναι ένα ποίημα αγάπης που επιστρέφει_
 (σε φουλ σκριν παρακαλώ:

Υ.Γ. Ίσως  (μπορεί) και να μην ξέρω τι είναι, να είσαι αβοήθητο θύμα, που ζει και πεθαίνει κάτω από τις ρατσιστικές κατοχικές μπότες... Αυτό που ξέρω όμως είναι ότι οι σημερινοί Ισραηλινοί δεν είναι πλέον τα θύματα, αλλά οι δράστες της σημερινής κρίσης. Ναι, η Χαμάς απειλεί το Ισραήλ, στα λόγια. Αλλά το γεγονός παραμένει, το Ισραήλ είναι εκείνο, το οποίο έχει τα τανξ, τα βομβαρδιστικά, το πυροβολικό, τις πυρηνικές κεφαλές και τις πυραυλικές άμυνες του Γολιάθ, ενώ οι απλοί κάτοικοι της Γάζας δεν είχαν τίποτα πριν από μία εβδομάδα και έχουν ακόμη λιγότερο σήμερα.. Ο αριθμός των νεκρών στη Γάζα ξεπερνά τους 250, ένας στους τέσσερις νεκρούς είναι παιδί.  Εκατοντάδες άλλοι έχουν τραυματιστεί σοβαρά, σε ένα μέρος όπου τα νοσοκομεία έχουν επίσης βομβαρδίστεί και ο ιατρικός εξοπλισμός πρώτης ανάγκης εξαντλείται.

Και βέβαια το Ισραήλ θα συνεχίζει ν΄αρπάζει ό, τι θέλει, όλα σε κατάφωρη παραβίαση του διεθνούς δικαίου και των ψηφισμάτων του Συμβουλίου Ασφαλείας - και καλύτερα να μη μιλήσουμε για έστω την ελάχιστη αξιοπρέπεια. . Και αυτό θα συνεχίζεται για όσο διάστημα το Ισραήλ υποστηρίζεται από την Ουάσιγκτον και γίνεται ανεκτό από την Ευρώπη - σε αιώνια ντροπή μας.

( *)Ν Τ Ρ Α Μ Ο Ν Ε Σ ο Λόρκα ονομάζει τις στιγμές που ενώ γελά και αστειεύεται, άξαφνα διακατέχεται από μια μελαγχολία τύπου σφάχτη... κάτι σαν επαναλαμβανόμενο_ΠΡΟΣΕΧΕ!
 

 








 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου