[Πάσα Ανάσα]

μη μιλάς• σταμάτα λίγο. έχεις ακούσει πώς αναπνέει η

θάλασσα; έχεις πέσει μέσα σε γκρεμό ανθρώπου; το κόκκινο

έχεις καταφέρει να το μυρίσεις; σε έχει ερεθίσει θρήνος; έχει

πεταχτεί απογευματινός ήλιος μέσα από τη τσάντα σου;

έχεις πρωτοφιληθεί σε κτελ; έχεις μαραζώσει γιατί μπαίνει η

άνοιξη; έχεις κλάψει χωρίς μάτια; έχεις παρακαλέσει τη σκιά

σου να σταματήσει να είναι τόσο γρήγορη;

έχεις αλληλομισηθεί με ποίημα;

έχεις απαντήσει στις φωνές; τον θόρυβο, έχεις

προσπαθήσει να τον σφάξεις; τον θόρυβο, τον θόρυβο, τον θόρυβο τον

θόρυβο, τον θόρυβο

                                  

                                                                                    εγώ

που πριν ξαπλώσω

γεμάτος αποσπάσματα

θα κλείσω

το παράθυρο

να φυλακίσω

το μακέλεμα,

να γίνω τελετάρχης

του μνημοσύνου

του θαύματος

δε γνωρίζω ποιος είμαι

τέσσερις και είκοσι πέντε προ μεσημβρίας

 
(θραύσμα από το πρώτο μεγάλο ποιητικό σχεδίασμα του Γιώργου Δομιανού

«Πάσα Ανάσα», εκδόσεις http://ypokeimeno.com/ , κυκλοφορία νούμερο 4)

Μία συν μία οι νύχτες – Μία συν καμία οι αγέλες. Το αλύχτισμά μας: ντεπόν. Και σαν φεγγάρι: ντεπόν. Αναλφάβητος μπροστά στα φυλλώματα της λεύκας απόψε ο Raoul_Penman πλησιάζει το θρίαμβο ενός πρωτόπλαστου και με τα δυο του χέρια παραμερίζει τη μήτρα για να απολήξει στο φως του καινούριου βιβλίου του Γιώργου Δομιανού «Πάσα Ανάσα» από τις εκδόσεις Υποκείμενο. Βιβλίο που ως ένα άλλο Άσμα Ασμάτων -που δεν του λείπει ο οργασμός- θέτει τα ερωτήματα ως άνθρωπος και ψάχνει τις απαντήσεις σκυλίσια στα χνώτα των φοιτητριών στη σόλωνος, στον ιδρώτα των αγοριών μετά την μπάλα στους αμπελοκήπους, στα κοιτάγματα – σ΄όλα τα κοιτάγματα, που αστόχησαν, που χάθηκαν,  παρερμηνεύτηκαν, τιμωρήθηκαν, ξεπέσανε και βάλτωσαν στην επαρχία των παρενθέσεων που δεν κλείσανε ποτέ. Ανταπόκριση μέσα από τη χώρα των σκύλων λίγο μετά τις έντεκα ε΄δώ:http://www.metadeftero.gr/