Τρίτη 21 Μαρτίου 2017

[:ένα δέντρο δεν υπάκουσε στον άνεμο]


~~~

τι είναι αυτό που μας χωρίζει, φορεσιά μου Κουλουριώτικη;

μια ακτογραμμή

ένας συνοριοφύλακας;

μία ήπειρος;

όχι

ένα δέντρο μας φράζει το βλέμμα

μια χαρουπιά που δε θέλει να είναι

λίγο πιο πάνω «από το έρμο χωράφι εκεί στη Σαλαμίνα»

και δε θέλει να είναι

γιατί φέρει το στίγμα της γερμανικής κατοχής

που τόσες χαρουπόπιτες πικρίζανε τα χείλη πεινασμένων

κι οι βίσονες στραβοκατάπιναν

και τα φυτίλια ψήλωναν

κι η γη ρουθούνιζε στα ρήγματα

 

σάμπως φύτρωσε και τίποτε τη βαρυχειμωνιά του έτους 1941

στην ελληνική γη;

μόνο αυτή η χαρουπιά που δε θέλει να είναι

όμως πως γίνεται κάτι που δε θέλει να είναι

να χωρίζει τόσο βίαια την υπόσταση των άλλων;

 

κοίτα πώς περηφανεύονται για τη δουλειά τους

τα τζαμωτά χωρίσματα

στα μπαλκόνια των αθηναϊκών πολυκατοικίων

 

δήμιοι στα νεοκλασσικά

τίμιοι στα υπόγεια

αντιλαμβάνεσαι το ανάποδο δέντρο;

 

ο μαέστρος της καμεράτας όταν ερωτεύεται

ακούει κλαίγοντας Ρίτα Σακελλαρίου

αντιλαμβάνεσαι το ανάποδο δέντρο;

μπάσανε τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη σε κωλόμπαρο

για να σπάσουνε πλάκα

 

είπα πλησίασε, Μαρτύριο της δίψας μου

πες πως μ' αγαπάς ή χάσου από μπροστά μου

πες πως με ποθείς ειδάλλως κοίτα πάνω

να σε πνίξω τώρα στον κολπίσκο της παλάμης μου

 

αν βέβαια σε είχα κοντά μου

γιατί σε ακούω μια χαρά

μα δε βλέπω τη μορφή σου

η Κρήτη είσαι;

 

μπορείς και μπαίνεις στα ρουθούνια μου

είσαι τ' αεράκι που στρέφει τον κόρφο της κυπάρισσου

μα δε βλέπω τη μορφή σου

η Αρκαδία είσαι;

 

γλείφω τα χείλια μου και γεύομαι το αλάτι

με τσούζουν οι πληγές παντόκορφα

μα το κύμα δε μου απαντάει

πες μου,

είσαι η θέα απ' το Σούνιο;

 

οσμίζομαι το άρωμα που αφήνουν τα φτερά σου πίσω

σ' έχω δει να τα βουτάς σε δακρέλαιο πριν απ' τον ύπνο

μα δεν τηράω τώρα τη μορφή σου

που γκεζεράς;

μήπως κρύβεσαι στον Υμηττό;

 

αχ και να ξερα σε ποια χίμαιρα να χυμήξω

γιατί με τιμωράς

φοβάμαι μη σε χάσω χωρίς να σ' έχω καν

έχω τρελαθεί;

τι γουέστερν με οπλοαπαγόρευση είναι ετούτο;

δε βοηθάει και η ζέστη σε τούτο τον αλλόκοσμο

και πόσο με αηδιάζει ο ιδρωμένος ίσκιος του θεού

 

μη μ' ακουμπάς

φύγε από δίπλα μου

έχε με ανάγκη σε εκπλιπαρώ

δε θέλω να σε δω

θέλω να σε κοιτάξω

 

όταν σε κοιτάζω

όλα τα δέντρα ψηλώνουν ένα πόντο

καταλαβαίνεις;

 

είπα πλησίασε κι απάντησέ μου

πες μου έστω πέθανες

πως ρίχτηκες απ' την ταράτσα του ιδρύματος Ωνάση

πως οι καμπάνες που χτυπούν στο Λουμπαρδιάρη τώρα

είναι για το δικό σου το κουφάρι

θα σε πάρει ο διάολος άμα πεθάνεις

 

είπα πλησίασε, Εθνοσυνέλευση των άστρων μου

και εκθρόνισε για τα καλά από το μυαλό

τον προσωπικό σου θάνατο

να τα ξεχάσεις τα ψηλά βουνά

αφού τώρα έγινε κι ας το παραδεχτούμε

θα καταστραφούμε και οι δυο σε τούτο το each other

 

οι εαυτοί μας συγχωνεύτηκαν σαν τάφο μες τον τάφο

μη με ρωτάς γιατί, κωμόπολη Ασώματη

το μόνο που κατέχω πως

σε τούτο το each other θα μας θάψουνε μαζί

 

εγώ κι εσύ

συγκροτούμε νέο πολίτευμα στη χώρα των νεκρών

 

 

γιατί η αγάπη μας μόνο με θάνατο αποδεικνύεται

 

και το χάδι μας μόνο στην ασφυξία ζει

 

και το βλέμμα μας μόνο στο σκοτάδι λάμπει

 

και το πνεύμα μας μόνο μια Κοιμωμένη το αγρυπνά

 

πάμε τώρα να ψάξουμε τον αρχιτέκτονα

 

τονε λένε Χαλεπά

 

κρατάει το καλέμι του συντάγματός μας

 

πάμε να τον αναστήσουμε με φωνήεντα θανάτου

 

κείνου του κριαριού που σφάχτηκε μέσα στο κρυφό σχολειό

 

ο θάνατος τα παίρνει τα γράμματα

 

γρήγορα, γρήγορα, αίμα μου σκοτωμένο

 

γιατί θα χρειαστούμε σύντομα,

 

τάφο οικογενειακό


~~~
:σαμψών ρακάς

 
          
Ρα0ύλ ας εξηγηθούμε: «Το μίσος μεταξύ της φωτιάς / και της θαλάσσης γέννησε την πλάση μου / ποια από τις δύο / θα πάρει σύμμαχο τον άνεμο / κρατά την πλάση στη ζωή». Δεν έχουμε άλλο τρόπο. Είμαστε σαν τη δροσιά που πέφτει στον κάμπο κι ἀπέκει την παίρνει ο ήλιος . Για κάμε - για νίκησε τώρα- γιατί είναι η στερνή σου – Αύριο θα μας έχουν πια ανεβασμένους στα μιξκλάουντς ~ θαμμένους σε τούτα τα ανοιξήγητα each other. Ο Ού)τις δέχεται;
(eπανάληψη της ραδιοφωνικής μεταφορας του ιβέντ http://ypokeimeno.com/hmerologio-selida-noymero-tria/ aπόψε λίγο μετά τις έντεκα e΄δώ: http://www.metadeftero.gr/  -Συντονίσου ανάγωγα - Ποιος πόλεμος  ρωτάει αν επιτρέπεται να περάσει; ))  
                                                                                                                                                             
 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου