( :το Μέσο που πληγώναμε)

μπήκαν που λες τα τανκς στη Λιλιπούπολη και φυσάει μέσα στη φύση. αυτή τη φορά οι σερίφηδες δεν ντράπηκαν. φόρεσαν και χειροπέδες στην πόρτα σου, Μάνο μου Χατζιδάκι μου. τα δέντρα, σαν τα παιδιά σου, που δυστυχώς δεν τα θυμάμαι ένα - ένα, στέκονται αυτή τη νύχτα σαν άλογα και ενδιαφέρονται για το μέλλον. oι πόθοι τους απ΄τους πόθους της Ρόζας Ροζαλίας μέχρι τον Πόθο της Αθανασίας, στα μάτια μας, φαίνονται πρωτότυποι και φιλικοί. τα δέντρα, σαν τα τραγούδια των παιδιών σου, τά ΄χουνε βάλει μέ τή βροχή και τους στόχους της. μ΄αυτή τήν κάθοδο.
μ΄ακόμα·και·μέσα·στους·παλιάτσους που·πυροβολούν·η·τελευταία·λέξη·μας·ανήκει· μ΄ακούς;
μ' ακούς;;