(:Magnu΅ς Eroticu΅ς)

"Τα τραγούδια αυτά δεν είναι αισθησιακά. Λειτουργούν περ' από την ύπαρξη, στο βαθύ αίσθημα που χαρακτηρίζει οποιαδήποτε σχέση, κάθε μορφής, αρκεί να περιέχει τις προϋποθέσεις για ανθρώπινη επικοινωνία".      
                                                                                                  (Μάνος Χατζιδάκις)


Κάθε έργο τέχνης είναι παιδί της εποχής του, συχνά είναι μητέρα των αισθημάτων μας.

Αυτό που ο Μεγάλος Ερωτικός καταφέρνει είναι ν΄αντηχεί  εσωτερικά  όπως τα ήρεμα και με  μεγαλοπρέπεια ειπωμένα λόγια: "Είμαι Παρών" . Η λέξη "παρουσία" που υπαινίσσονται τα τραγούδια του είναι ένας εσωτερικός ήχος. Με εσωτερικό ήχο εννοώ ό,τι συνήθως αποκαλούμε εσωτερική/μυστική εμπειρία: τις καταστάσεις έκστασης, θέλξης, τουλάχιστον διαλογισμένης συγκίνησης. Ϊσως να το έχεις αντιληφθεί κι εσύ - ίσως όμως και όχι -  ότι κατά τη διάρκεια της ακρόασης αυτού του δίσκου υφίσταται η ψυχή μια δίχως προηγούμενο δόνηση που είναι ακόμα πολυπλοκότερη, ακόμα "πιο πέρα από τις αισθήσεις" θα έλεγα, από μια ψυχική ταραχή μπροστά σε μια καμπάνα ή σε μια αναμμένη λαμπάδα ή ακόμα μπροστά σε ένα 'Χριστός Ανέστη".

 

«Η σειρά που ακολουθούν τα ποιήματα αυτά των ελλήνων ποιητών», σημειώνει ο ίδιος ο Χατζιδάκις, «σχηματίζει έναν αδιάσπαστο κύκλο τραγουδιών, μια λειτουργία για τον "Μεγάλο Ερωτικό" -κάτι σαν τους εσπερινούς Αγίων σ'ερημοκλήσια μακρινά με τη συμμετοχή φανταστικών αγγέλων, εραστών, παρθενών και εφήβων. Είναι μια λιτανεία περίεργη, όμως και τόσο φυσική στην εσωτερική κι απόκρυφη ζωή μας».

 

Απόψε, νύχτα της Ανάστασης, ακούμε μαζί, ολόκληρο το Μεγάλο Ερωτικό για να θυμηθούμε πως ακόμη κι αν ο Χριστός αληθώς ανέστη εκ νεκρών, εμείς όλοι εδώ κάτω οι έκπτωτοι, οι αλήτες του ντάρμα, οι..(βάλτε τώρα που γυρίζει), προτιμούμε γι' ακόμα μια φορά να χάσουμε και τ΄αβγά και τα πασχάλια καθώς ακόμα_ Ακόμα προσδοκούμε ανάσταση νεκρών. Προσδοκούμε την ασύλληπτη πληρότητα να υπάρχουμε όχι από αναγκαιότητα και προκαθορισμό αλλά επειδή θέλουμε να υπάρχουμε και να θέλουμε επειδή αγαπάμε με μέθη έρωτα. Να υπάρχουμε όχι με τον δεδομένο τρόπο - νόμο του κόσμου αλλά με την υπαρκτικά απεριόριστη ελευθερία της σχέσης μας με αυτόν_

Υ.Γ. Πίσω απ΄το τζάμι κάτι φαίνεται σαν χάδι. Τέλος σ΄αυτό το μουσικό μας διάλειμμα. Όλοι βουτιά στων στίχων το διάλυμα: Να ζήσω μες΄τον μύθο σου/να τρέφομαι απ΄τον κήπο σου..
                                                                                             (συνέχισέ με εδώ_www.metadeftero.gr)