Παρασκευή 21 Νοεμβρίου 2014

[Αναζητώ χαμένον εαυτό δεν.]


Αν το όνομα σου δεν σημαίνει τίποτα για
τον κόσμο, είτε ζήσεις είτε πεθάνεις, είναι
προτιμότερο να ζήσεις.
              (η ηθική των σαμουράι στη σύγχρονη ιαπωνία, βιβλίο πρώτο, Γιούγκο Μισιμα)

Κάθε ταυτότητα είναι ψευδής, αντιφατική, στηρίζεται στην άρνηση της μη-ταύτότητας την οποία καταπιέζει, την οπόια επιδιώκει να συμπεριλάβει αλλά δεν μπορεί. Και δεν μπορεί να την συμπεριλάβει, όχι εξαιτίας κάποιας συμπτωματικής αιτίας όπως η αναποτελεσματικότητα της αστυνόμευσης, αλλά επειδή η ταυτοποίηση πάντοτε τρέχει πίσω από τη ροή της μη-ταυτότητας, δεν μπορεί νατην καθηλώσει και να τη διατηρήσει ακίνητη.

Επιλέγουμε τη μη-ταυτότητα, η οποία όπως μας εξηγεί ο John Holloway επιτίθεται στην ταυτότητα και τη διαρηγνύει, επιδιώκοντας την ίδια της την κίνηση, την οποία η ταυτότητα και περιλαμβάνει και δεν περιλαμβάνει. Επιτίθεται στις κατηγορίες της πολιτικής οικονομίας για να ανακαλύψει τον ανταγωνισμό ανάμεσα στην αφηρημένη εργασία και στο επωφελές και δημιουργικό πράττειν, τον οποίο οι κατηγορίες αυτές περιλαμβάνουν και παρόλα αυτά δεν περιλαμβάνουν. Επιτίθεται σε όλες τις κατηγορίες της αστικής σκέψης σε μια κατά πρόσωπο κριτική, μια κριτική η οποία αναζητά σταθερά στο ανθρώπινο πράττειν και στην αντιφατική του ύπαρξη την πηγή κάθε κίνησης. Επιτίθεται στα ουσιαστικά για να απελευθερώσει τα ρήματα που τα ουσιαστικά αυτά κρατούν φυλακισμένα, παγωμένα, αλλά παρόλα αυτά όχι παγωμένα. Επιτίθεται στα ρολόγια που περιέχουν και παρόλα αυτά δεν περιέχουν τους δημιουργικούς ρυθμούς του πράττειν, και πυροβολεί ενάντιά τους για να δείξει ότι η μόνη επανάσταση είναι η επανάσταση στο εδώ και στο τώρα, ότι η ιδέα μιας μελλοντικής επανάστασης είναι α-νόητη. Επιτίθεται στο κράτος για να βρει αυτό που περιλαμβάνει και που παρόλα αυτά δεν μπορεί να συμπεριλάβει: τον αγώνα για αυτοπροσδιορισμό. Η κίνηση της εναντίωσης στην ταυτότητα είναι η κίνηση της επανάστασης δίχως όνομα.

Όμως πώς αλλιώς μπορούμε να κατανοήσουμε τη μη-ταυτότητα; Η μη-ταυτότητα μπορεί να είναι μόνο μια δύναμη η οποία αλλάζει τον εαυτό της, η οποία δημιουργεί και την ίδια στιγμή δημιουργεί και τον εαυτό της. Και πού βρίσκουμε μια δημιουργική και συγχρόνως αυτο-δημιουργική δύναμη; Όχι στα ζώα, όχι στο θεό, όχι στη φύση, αλλά μόνο στους ανθρώπους, σε εμάς. Όχι σε ένα ταυτοτικό εμείς, αλλά σε ένα εξαρθρωμένο, δυσπροσάρμοστο, δημιουργικό εμείς. Καλωσορίσατε στο μeτα _ρέντ)ιο ή αλλιώς http://www.metadeftero.gr/
Venceremos.



 
(* ο τίτλος είναι στίχος της κατερίνας χανδρινού από το βιβλίο 'Συμπαθές Αγρίμι)


(aπόψε  ο raoulpenman αναζητάει χαμένον εαυτό δεν. Tρίβει τ΄αριστερό του πόδι του πάνω στα πόδια μας,
παίρνει φόρα και aκούει μουσική με βάση το ανατρίχιασμα. Λίγο μετά τις έντεκα ,πέτα το gps κάπου μακριά και sυντόνισε τη "μπλου σκέπσι "σου eδώ: http://www.metadeftero.gr/ : Βαδίζουμε α_δέσποτοι)))
 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου