Τρίτη 30 Οκτωβρίου 2018

[:το ποτάμι της ηλικίας μας κοιμάται / Θα πάρετε ένα μπουκέτο;]

δωσ’ μου έναν κήπο πιο χαλαρό. περιορίσου να είσαι εσύ ο κήπος και ξεκίνα σαν τροχός λούνα-παρκ  τεράστιος  να κυλήσεις όπως στην κωμωδία και στο σινεμά κατά την προβλήτα: να είναι νύχτα και τα λαμπιόνια να θέλουν να βυθιστεί υπομονετικά ο τροχός στην θάλασσα, και τα λαμπιόνια να μη σβήνουν, να ανάβουν και κάτω απ΄το νερό σαν κουμπιά. αυτός να είναι ο κήπος που θα μου έχεις δώσει.
[σωτήρης κακίσης]
φωτογραφία: https://danilodiprizio.com/

Απόψε η μνήμη καθηλώνει. Επιμένει σε μέρη που ποτέ δεν πήγε, εκεί, σαν η ζωή να ήταν πιο ευτυχισμένη μόνο και μόνο γιατί θα ήταν διαφορετική.  Ας πούμε αν όχι κελάρι, σοφίτα. Αν όχι πέτρινοι τοίχοι, τότε γυάλινοι τοίχοι. Υπάρχουν ιστορίες που διέπουν την αποψινή εκπομπή: η επιστροφή του πατέρα, οι εραστές που περπατούσαν ένα χρόνο ο ένας στα βήματα του άλλου χαμένοι, σοκαρισμένοι. Αγάπη δοσμένη στην ντροπή. Τώρα βηματισμοί στα βότσαλα. Τώρα μουσική από άλλο δωμάτιο, ο τρόπος που κρέμεται στον αέρα, ο τρόπος που λαμπυρίζει, ο τρόπος που οι καθρέφτες αφήνουνε να κυλήσει το είδωλο του Raoul ανάμεσά τους: έγκαυμα κάτω απ΄το δέρμα αυτό το ξέσκεπο βλέμμα. Καίνε τα καλάμια. Καπνός ανακατεύεται με τη θάλασσα.
[μαζί με Σωτήρη Κακίση, David Harsent, Υρώ Καζάρα και Νίκο Παναγιωτόπουλο λίγο μετά τις 22:00 εδώ: http://www.metadeftero.gr/]




Τρίτη 16 Οκτωβρίου 2018

[:γιατί τα φύλλ’ αν είν΄πολλά, σε κάθε φύλλο πνεύμα]


τις λεύκες τις θεόρατες στη γλώσσα της μαγείας
τις ονομαζούνε λευκά κυπαρίσσια
αυτό θα σου το πούνε;

η προδοσία
έξω από τα σύνορα του άμβωνα

έτσι πλησίασε, χορτασμένη μου ύαινα
σαν κοπάνα από τον τάφο σου
γιατί εσύ σώζεις την ομορφιά όχι η ομορφιά εσένα

χτίζοντας την αγάπη
πέτρα πέτρα είμαι
μια μπετονιέρα που ανακατεύει
δάκρυα είμαι
το μυστικό ενός αιώνα
στάχτης είμαι 
η ιδέα που μύρισε
τις μασχάλες της είμαι
η μπανιέρα που ξαπλώνεις

το υλικό του έρωτα είναι το πνεύμα
τα γεννητικά όργανα του πνεύματος είναι το χάδι
ιδού ο νόμος της βαρύτητας μου

*****

σαν ιεροφάντης ακούγομαι
δεν το ‘χα για σκοπό
μα με τόσα απορρίματα θεών
κάποιος πρέπει να κάνει τη φασίνα

οι αγίοι των χρυσών
κι οι αγίοι των δακρύων

πιάνεις το ζύγι;
ένα καράτι χρυσού
ισορροπεί
με δέκα κουταλιές δάκρυα

όλα τα υπόλοιπα είναι φήμες εαυτού

(σαμσών ρακάς /ούτις)


Aπόψε λίγο μετά τις 22: 00 νεαρό πλατάνι βαράει το φεγγάρι καθώς ο Raoul Penman επιστρέφει στα γνωστά του ιδιόρρυθμα ραδιοδράματα - εκεί που η παράδοση συναντά το ακατάστρεπτο του κόσμου. Άγιος Χι. Άγιος Ψι. Το Σάλιο Του Σε Κοινή Θέα.  Η Σιωπή Ως Πόσιμο Σώμα Τοις Πάσι. Η αγάπη υπάρχει με παράδοξα ονόματα. Τη τελευταία φορά πνίγηκε σ΄ένα ποτήρι νερό άδειο μέχρι τη μέση κι ως τη μέση γεμάτο. «Να΄αυτή είναι η θέση μου!» είπε και το χαμόγελό του – φως αντοχής – εδώ: http://www.metadeftero.gr/. Το φεγγάρι αυτής της εκπομπής στη λήγουσα. 


/μελετώντας τον αλάθευτο κανόνα του αντικανονικού μαζί με Νίκο Παναγιωτόπουλο, Σαμσών Ρακά, Γιώργο Τσιόγγα και Γιώργο Γέργο/