Κυριακή 25 Δεκεμβρίου 2016

μια παρατεταμένη παύση -

         η παραπάνω παύλα δεν είναι παύλα
         είναι ξόβεργα ή χαραματιά από δοξάρι
         δεν θυμάμαι, ψάχνομαι:
         διαβατήριο, κινητό. μικρός φάκελος.
         τίναγμα στ΄ακροδάκτυλα. σε θηλυκή,
         παράξενα οικεία γραφή,
         ένα όνομα· ανοίγω:
 
         αυτό


υ.γ μη με μαλώνεις - καλά χριστούγεννα
 

Παρασκευή 16 Δεκεμβρίου 2016

To κουτσό: Als das kind kind war



Σαν ήταν το παιδί παιδί,

περπάταγε και κούναγε τα χέρια,

ήθελε να'ταν το ρυάκι ποταμός,

ο ποταμός να'τανε χείμαρρος,

και τα λασπόνερα αυτά να'ταν η θάλασσα.

 



Σαν ήταν το παιδί παιδί,

δεν ήξερε πως είν' παιδί,

όλα γι'αυτόν είχαν ψυχή,

και οι ψυχές ήτανε όλες ένα.

 

 
 

Σαν ήταν το παιδί παιδί,

για τίποτε δεν είχε γνώμη,

συνήθειες δεν είχε,

συχνά καθόταν σταυροπόδι,

κι άρχιζε ξαφνικά να τρέχει,

είχε τσουλούφι στα μαλλιά

κι όταν το φωτογράφιζαν δεν έκανε φατσούλες.

 


 

Σαν ήταν το παιδί παιδί,

γι' αυτές τις ερωτήσεις ήταν η ώρα:

Γιατί είμαι εγώ εγώ και όχι εσύ;

Γιατί είμαι εγώ εδώ και όχι εκεί;

O χρόνος πότε άρχισε κι ο χώρος πού τελειώνει;

Mήπως δεν είναι παρά όνειρο η ζωή κάτω απ' τον ήλιο;

Mήπως αυτά που βλέπω, ακούω κι οσμίζομαι

δεν είναι παρά το είδωλο ενός κόσμου πριν τον κόσμο;

Στ' αλήθεια υπάρχει το κακό, και άνθρωποι

που είναι πραγματικά κακοί;

Πώς γίνεται εγώ, αυτό που είμαι εγώ,

να μην υπάρχω πριν να υπάρξω,

και κάποτε εγώ, αυτό που είμαι εγώ,

αυτό που ήμουν να μην είμαι πια;

 



Σαν ήταν το παιδί παιδί

σπανάκι κι αρακάς και το βραστό το κουνουπίδι

του στέκαν στο λαιμό

και τώρα όλα αυτά τα τρώει, κι όχι μονάχα στην ανάγκη.

 

 

Σαν ήταν το παιδί παιδί,

ξύπνησε μιά φορά σ' ένα κρεβάτι ξένο

και τώρα όλο έτσι γίνεται,

πολλοί του φαίνονταν τότε όμορφοι

και τώρα μόνο λίγοι, κατά τύχη,

έβλεπε καθαρά έναν παράδεισο

και τώρα το πολύ να τον φαντάζεται,

το Tίποτα τίποτα δεν του έλεγε

και τώρα αναρριγάει μπροστά του.

 


 

Σαν ήταν το παιδί παιδί,

ενθουσιαζόταν όταν έπαιζε,

έτσι ακριβώς και τώρα, όπως τότε, μα μονάχα

όταν αυτά τα έτσι είναι η δουλειά του.

 

 

Σαν ήταν το παιδί παιδί,

για φαγητό του'φτανε μήλο και ψωμί,

κι ακόμα έτσι είναι.

 

 

Σαν ήταν το παιδί παιδί,

μόνο σαν μούρα του'μοιαζαν στα χέρια του τα μούρα

και τώρα ακόμα το ίδιο,

τα φρέσκα τα καρύδια του'γδερναν τη γλώσσα

και τώρα ακόμα το ίδιο,

σ' όποιο βουνό και να βρισκότανε

ποθούσε ακόμα πιο ψηλό βουνό,

σε κάθε πάλι πόλη

ποθούσε πόλη ακόμα πιο μεγάλη,

κι ακόμα το ίδιο νοιώθει,

λαχτάραγε να βρει κεράσια στην κορφή του δέντρου

όπως και σήμερα ακόμα,

ντρεπότανε τον κάθε ξένο

κι ακόμα έτσι νοιώθει,

περίμενε το πρώτο χιόνι,

κι ακόμα έτσι περιμένει.

 

 


Σαν ήταν το παιδί παιδί,

ένα μπαστούνι έριξε στο δέντρο σαν ακόντιο,

που τρέμει εκεί και σήμερα ακόμα.

 
Απόψε λίγο μετά τις έντεκα ο raoul_penman σε μια θρυμματισμένη απόπειρα ραδιοφωνικής απόδοσης του αψεγάδιαστου ποιήματος "Als das kind kind war" του Πέτερ Χάνκε. Συντονίσου e΄δώ: http://www.metadeftero.gr/

Παρασκευή 9 Δεκεμβρίου 2016

ξενοδοχείον ο νόστος



σε ζευγάρια πετούν τα αποδημητικά
φυσίγγια διασποράς τα κυνηγούν
να κάψουν τις ελπίδες που κρύβουν στις φτερούγες τους
- πουθενά κυνηγός μα το κυνήγι αέναο -

κρύες αγκάλες επιδότησαν τις φωλιές τους
ασύρματα κελαηδήματα μέσα από τις οθόνες
παγωμένη εικόνα του Βορρά του βάρβαρου
- κι εμείς που μείναμε, εξατμιζόμαστε βασανιστικά -

ανακαλύπτουν πως η ξενιτιά
κρύβει μέσα της, τη λέξη ιτιά
και την ποτίζουν δάκρυα καμιά φορά, μέσα απ' το ντέρτι
- πόσο μισώ τον μοιρολάτρη Καζαντζίδη -

τα αποδημητικά είδη θα εκλείψουν
όταν σ' ολόκληρη τη Γη
διατηρηθεί μια σταθερή θερμοκρασία
 
και το ξενοδοχείον ο νόστος
( η μεγαλύτερη αλυσίδα του κόσμου )
θα διαθέτει τα δωμάτιά της δωρεάν

 
                                                                       /stoned thinker/



:επανάληψη της εκπομπής της προηγούμενης εβδομάδας με το Raoul Penman να έρχεται στα λόγια του Stoned Thinker. Αυτή τη φορά πες μου μόνο αν του είπες "πλίίίζντ του μίτς για" ή "αμ χάπι ..." -λίγο μετά τις 23:oo e΄δώ: http://www.metadeftero.gr/

 

Παρασκευή 2 Δεκεμβρίου 2016

[:αν έχεις ανεβεί ποτέ σε δέντρο θα με καταλάβεις]



αν το scroll down παρέσερνε
 
κι εμάς στο βύθισμά του
 
δε θα είχαμε
 
φτάσει ήδη
 
στο κίτρινο
 
κουκούτσι
 
της
 
γ
 
η
 
ς
 
;
 
Α]πόψε λίγο μετά τις έντεκα ο raoul_penman έτοιμος πια για να σπάσει τα δεσμά του γνωστού χρόνου, του γνωστού χώρου τον φράχτη, έρχεται στα λόγια και μπαίνει στο μυαλό ενός κάποιου stoned thinker-ο οποίος αφού έχει ήδη απλώσει μια στρώση πάνω στο χαρτί -μια ραχοκοκαλιά κλωνάρι, γέρνει την πλάτη πίσω και τεντώνει τα σωθικά να καταλάβουν ότι ποίημα το ποίημα ζύγωνει η διάγνωση: Λοιπόν, αυτός που γύρευες, είσαι. Όλα υπήρξαν και θα υπάρξουν. (Όλα υπήρξαν: H αγάπη αποτελεί μια στιγμή Αναγνώρισης.) Τι νόμιζες πως είμαστε αγύριστα μυαλά; Αγύριστες κλεψύδρες είμαστε. Λίγο μετά τις έντεκα e΄δώ: http://www.metadeftero.gr/ ))
 
 
 
 


Παρασκευή 11 Νοεμβρίου 2016

[δεν είναι ο διάβολος / είναι η τέχνη ]


 

έσπαγε το καπάκι του κρανίου του

κι αφού αφαίρεσε προσεχτικά τα τσόφλια

-έθνη πάθη πίστη-

αποκαλύφθηκε η κεφαλή του

σαν ξεφλουδισμένο αυγό
 

γύρισε τότε και με κοίταξε με κάτι μάτια

με χρώμα ασυνάντητο από εμένα

θαρρώ κι από εσένα

και τότε το είδα το δαιμόνιο

να απλώνει τις παλάμες προς το μέρος μου

ήταν αυτές που με είχαν αγγίξει

και με απάνθρωπη φωνή

άκουσα να ξεστομίζει το αλησμόνητο

δεν είμαι ο διάβολος είμαι η Τέχνη

 

επικράτησε παύση πλανητική

τι μαντάτα που με βρήκαν είναι τούτα;
 
 
ήμουνα μαγεμένος
πιάσε με πιάσε με
τώρα τα δευτερόλεπτα μου είχαν φτάσει στο λαιμό
  
 
έρχομαι Τέχνη έρχομαι
                                                    
                                             (αμπερλουδαχαμίν, σαμψών ρακάς)

 
  E)άν είναι έτσι, μας λέει ο Giorgio Agamben, αν δεν υπάρχει δηλαδή άλλη ευτυχία παρά μόνο εκείνη που νοιώθουμε όταν είμαστε άξιοι για μαγεία, τότε καθίσταται κρυστάλλινος και ο αινιγματικός ορισμός της μαγείας που έδωσε ο Κάφκα, όταν έγραφε πως αν καλέσουμε τη ζωή με το σωστό όνομα, αυτή έρχεται, γιατί  “είναι η ουσία της μαγείας, που δεν δημιουργεί, αλλά καλεί». Αυτός ο ορισμός συνάδει προς την αρχαία παράδοση, την οποία καβαλιστές και νεκρομάντεις επιμελώς και με ευσυνειδησία ακολούθησαν σε κάθε εποχή, σύμφωνα με την οποία η μαγεία είναι ουσιαστικά μια επιστήμη των μυστικών ονομάτων. Τωόντι, κάθε πράγμα, κάθε ύπαρξη πέρα από το φανερό όνομα, έχει και ένα κρυφό, στο οποίο δεν μπορεί να μην απαντήσει. Να είσαι μάγος σημαίνει να γνωρίζεις και να επικαλείσαι αυτό το αρχιόνομα, αυτό το αρχέγονο και καταγωγικό όνομα. Εξού και οι ατέλειωτοι κατάλογοι ονομάτων –διαβολικών ή αγγελικών- με τα οποία ο νεκρομάντης εξασφαλίζει την κυριαρχία του επί των πνευματικών δυνάμεων. Το μυστικό όνομα είναι γι΄αυτόν μόνο η σφραγίδα της δικής του εξουσίας ζωής και θανάτου πάνω στο πλάσμα που το φέρει.

 Υ)πάρχει όμως μία άλλη , περισσότερο φωτεινή παράδοση, σύμφωνα με την οποία το μυστικό όνομα δεν είναι τόσο ο κώδικας της καθυπόταξης του πράγματος στον λόγο του μάγου, όσο, απεναντίας, το μονόγραμμα που επικυρώνει την απελευθέρωση του από τη γλώσσα. Το μυστικό όνομα ήταν το όνομα με το οποίο το δημιούργημα είχε κληθεί στον κήπο της Εδέμ, και προφέροντάς το, καθιστώντας φανερά τα ονόματα, ολόκληρη η Βαβέλ των ονομάτων γίνεται κομμάτια. Γι΄αυτό, σύμφωνα με τη διδασκαλία, η μαγεία προσκαλεί στην ευτυχία. Στην πραγματικότητα, το μυστικό όνομα είναι η κίνηση με την οποία το δημιούργημα αποδίδεται εκ νέου στο άφατο. Σε τελική ανάλυση, η μαγεία δεν είναι γνώση των ονομάτων, αλλά νεύμα, πράξη, απομάγευση και απελευθέρωμα από το όνομα. Για τον λόγο αυτόν το μικρό παιδί δεν είναι ποτέ τόσο ευτυχισμένο όσο όταν επινοεί μία δική του μυστική γλώσσα. Η θλιψη του δεν απορρέει τόσο από την άγνοια των μαγικών ονομάτων, όσο από την ανικανότητα του να αποδεσμευτεί από το όνομα που του επέβαλαν. Μόλις το κατορθώσει, μόλις επινοήσει ένα καινούργιο όνομα, κρατά σφιχτά στα χέρια του την άδεια διέλευσης, το χαρτί που θα του επιτρέψει να εισέλθει στον παράδεισο, που το παραδίδει στην ευτυχία. Η ενοχή  έγκειται στο γεγονός ότι έχει ένα όνομα. Η δικαιοσύνη είναι άνευ ονόματος, όπως η μαγεία. Στερούμενο ονόματος, μακάριο, το δημιούργημα χτυπά την πόρτα της  χώρας των μάγων, οι οποίοι μιλούν μόνο με νοήματα και νεύματα.
 Α)πόψε ένα παιδί που λαμβάνει τη στάση του "κουτσό" μεταμορφώνεται ξαφνικά σε πελαργό και αναχωρεί από τη «γαμημένη ανθρωπότητα». Λίγο μετά τις έντεκα e΄δώ: http://www.metadeftero.gr/

*Σαμψών ρακά, χαρίλαε τρουβά, franz kafka, giorgio agamben, raoul penman, αγαπημένο μου υποκείμενο: είμαστε ανοικτοί σε όλους τους εαυτούς σας.
Για περισσότερες πληροφορίες: https://www.facebook.com/events/1781939638744019/


(Τι σημαίνει «αμπερλουδαχαμίν»;  Ποιος Σαμψών Ρακάς ανοίγει τα αρχεία του Σαμψών Ρακά; Διαβάζει ο σατανάς ποίηση; Απόψε στη ραδιοφωνική μεταφορά του μπλογκ «Tο Κουτσό» ο raoul_penman επιδίδεται σ΄ ένα 60λεπτο teaser, σε μια σπουδή στην υποψία και καταθέτει ένα χάρτη ακρόασης του Αμπερλουδαχμίν [ιν κόνσερτ] -της μελοποιημένης δηλαδή απόπειρας του Χαρίλαου Τρουβά να λύσει το αίνιγμα της ποιητικής σύνθεσης του Σαμψών Ρακά μ΄ένα έργο εξ έργου. Δεκαέξι τετράγωνα για δεκαέξι ακροατές τη φορά. Λίγο μετά τις έντεκα συντονιστείτε e΄δώ: http://www.metadeftero.gr/ : Eίμαστε ανοικτοί σε όλους τους εαυτούς σας)
an θες περισσότερες πληροφορίες εδώ:
 

Παρασκευή 4 Νοεμβρίου 2016

[Tο Κουτσό: αμπερλουδαχαμίν]



5-6, 12-13, 19-20, 26-27 του Νοέμβρη]

Τι σημαίνει «Αμπερλουδαχαμίν»; Ο Χαρίλαος Τρουβάς μελοποιώντας μια εκλογή από το βιβλίο προσπαθεί να λύσει το αίνιγμα του Σαμσών Ρακά απαντώντας στην ποιητική σύνθεση με μία μουσική σύνθεση. Με ένα έργο εξ έργου. Τραγουδώντας το στο πιάνο, το παρουσιάζει ζωντανά όλα τα σαββατοκύριακα του Νοέμβρη στο χώρο που το εμπνεύστηκε: σε ένα συνηθισμένο δυάρι των Αμπελοκήπων, πλησίον του ομώνυμου σταθμού του Μετρό. Δεκαέξι κομμάτια για δεκαέξι ακροατές τη φορά. Απαραίτητη η τηλεφωνική κράτηση θέσεων στο 6977721133. Στο χώρο θα εκτίθενται ζωγραφικά έργα που δημιούργησε ο Σαμσών Ρακάς ενώ θα διατίθεται η μουσική σε cd.

Είσοδος δωρεάν.
Μουσική διάρκεια: 40 λεπτά

ΥΓ: Το εξαντλημένο από καιρό Αμπερλουδαχαμίν, αν και συμφιλιωμένο με τη σιωπή του, επανεκδίδεται ως τιμητική προσφορά στην μελοποίησή του, και πριν πάρει το δρόμο των βιβλιοπωλείων θα διανέμεται αποκλειστικά στο χώρο των σπιτικών συναυλιών.

Για περισσότερα ίνφο μπες e΄δώ: https://www.facebook.com/events/1781939638744019/



Καλησπέρα 6977 72 11 33 – μπορώ να κάνω μία κράτηση για τις 19 Νοεμβρίου; Θα ήθελα (εκτός από ένα πόλεμο) μία θέση (μυστική) για τον εντεκάχρονο Ραούλ, μία θέση (στο πάτωμα) για μένα, μία θέση (σε καναπέ) για τη μάνα μου, δύο θέσεις (κοντά σε παράθυρο) για τις κόρες μου, ένα (άδειο)σκαμπό για τον πατέρα μου, μία θέση ( ναι χωράνε) για όλες τις πρώην μου, μία θέση για το προσωπικό μου φωτογράφο Μανόλη Λαγουτάρη (για να΄χω κι εγώ συμπότες!) και μία θέση (κάπου κοντά μου) για την Ωραία των ονομάτων  -το κάθαρμα του μεγαλείου μου - που στις μέρες μας ακούει σ΄ένα όνομα, μισό Παναγιά / μισό δικτάτορας. Καλή μας αντάμωση στα σπιτικά αμπερλουδαχαμίν του νοέμβρη. Εκεί όπου ο Χαριλάος Τρουβάς κάθε σαββατοκύριακο θα κοπανάει τα πιάνα και ο Σαμψών Ρακάς –όπως πάντα-τις ψυχές μας. Ελάτε ))) Ζητείται λαός για εξέγερση!

*απόψε η ραδιοφωνική μεταφορά του μπλογκ θα μεταδοθεί  εκτάκτως στις 19: 00 (αντί στις 23:00) e΄δώ: http://www.metadeftero.gr/

 

Πέμπτη 27 Οκτωβρίου 2016

[Η ιστορία των νεφών και άλλα ποιήματα]


Σε περίπτωση άγχους, πένθους, ζήλιας ή κατάθλιψης

συνιστάται η ενατένιση των νεφών.

Με τα χρυσοκόκκινα απογευματινά τους περιγράμματα

ξεπερνούν τα  έργα του Πατινίρ και του Τιέπολο.

Τα πιο φευγαλέα απ΄όλα τα αριστουργήματα,

πιο δύσκολο να τα μετράς απ΄ό,τι ένα κοπάδι ταράνδων,

δεν καταλήγουν σε κανένα μουσείο.

 
Η αρχαιολογία των νεφών – μια επιστήμη

για τους αγγέλους. Πράγματι, χωρίς σύννεφα

όλα τα έμβια θα αφανίζονταν. Είναι εφευρέτες:

Δεν θα υπήρχε φωτιά δίχως αυτά, ούτε ηλεκτρικό φως.

Πράγματι, σε περίπτωση εξάντλησης, θυμού κι απελπισίας

Συνιστάται να στρέφει κανείς τα μάτια

προς τον ουρανό.





Ο γαλανός ουρανός είναι γαλανός

Με αυτό έχουν λεχθεί τα πάντα

για τον γαλανό ουρανό.
 
Αντίθετα, αυτά τα ιπτάμενα σταυρόλεξα-
παρότι η ερμηνεία τους αλλάζει διαρκώς,
ο καθένας μπορεί να τα ερμηνεύσει.
 

Είναι άπιαστα, εκεί ψηλά,

νεφελώδη. Και πόσο απαλά βαδίζουν προς τον θάνατο!

Τίποτα εδώ κάτω δεν αφανίζεται τόσο ανώδυνα.


Τα σύννεφα δεν έχουν κανένα φόβο, σαν να ήξεραν:

πως θα έρχονται σε αυτό τον κόσμο

ξανά και ξανά.

 
***********
(:απόσπασμα από την ιστορία των νεφών και κάποια άλλα ποιήματα του Hans Magnus Enzensberger σε μετάφραση του Γιώργου Πρεβεδουράκη,  εκδόσεις ΠΑΝΟΠΤΙΚόΝ)
(Σύγνεφα ξεκουτιάρικα διασημότητες της αιθρίας. Όσα περισσότερα υπάρχουν, τόσα περισσότερα μπορούν να παραληφθούν, ή μήπως το μόνο που αυξάνεται να είναι αυτό που σου διαφεύγει;  Είναι γριφώδη , αυτά τα ραγισμένα ουράνια τόξα, ίχνη μιας πτώσης, στήλες φωτός και φωτοστέφανα. Ένα είναι σίγουρο. Θα επιβιώσουν μετά από εμάς για μερικά εκατομμύρια χρόνια, πάνω-κάτω. (Ο) Raoul_Penman απόψε, λιγο μετά τις έντεκα στο ημίχρονο μεταξύ δύο πολέμων, πριν από την τρίτη πράξη, λίγο μετά την τελευταία προειδοποίηση-  ανασαίνει, θροΐζει, φουσκώνει, μυρίζει και διαβάζει την ιστορία των νεφών και κάποια άλλα ποιήματα του Hans Magnus Enzensberger σε μετάφραση του Γιώργου Πρεβεδουράκη από τις εκδόσεις http://www.panopticon.gr/  . Η πεταλούδα που αναμένεται να αναδυθεί μέσα από αυτό το σωρό ανήκει σ΄ένα άγνωστο είδος - e΄δώ: http://www.metadeftero.gr/
 
 

 

Παρασκευή 14 Οκτωβρίου 2016

[Είμαστε γενετικά προγραμματισμένοι να μην είμαστε γενετικά προγραμματισμένοι]




κι όλη την ποίηση του κόσμου να διαβάσεις
ποιητής δε γίνεσαι
αν δε διαβάσεις πως
όλη η ποίηση του κόσμου
θέλει να κρύψει ένα και μόνο ποίημα:
αυτό που πρόκειται να γράψεις

                                                             (σαμψών ρακάς)

α)γκαλιά μ΄όλα του τα κουκούτσια ο Raoul_Penman επιστρέφει για να βάλει στο βλέφαρο του αυτό ακριβώς το ποίημα. Αφήνωντας τα γράμματα του να γλιστρήσουν πάνω στη φωτεινή του ρυτίδα, ακολουθεί  το μέτρο της αναπνοής, τον κόμπο στο μαντίλι, το βάρος του σώματος πάνω στο κατώφλι, το μήκος του βέλους του στο χέρι. Γιατί πρώτα ήρθε η παιδική ηλικία και μετά ήρθαν τα παιδιά. Τα παιδιά που επιθυμούν  να αντικαταστήσουν την ανθρωπότητα. Τα παιδιά που χρειάζονται μικρά πόδια και μεγάλη μουσική. Τα παιδιά που χρειάζονται να περπατούν και να ψηλώνουν. aπόψε λίγο μετά τις έντεκα e΄δώ  http://www.metadeftero.gr/ τα γεγονότα γίνονται ιστορικά προσπερνώντας προηγούμενα γεγονότα και τα παιδιά γίνονται άνθρωποι προσπερνώντας τους εαυτούς τους.
 
 

Κυριακή 31 Ιουλίου 2016

[κουβεντούλες με τον Hans Magnus Enzensberger]


Κάθε σούρουπο λίγο πριν γίνουν λάφυρο του κτήνους,
οι τρόφιμοι της άλαλης αγάπης μπροστά από δέκα μικρόφωνα
διακηρύττουν στο κουρασμένο τους νησί:
Τα καταφέραμε.
Το λάδι γυαλίζει πάνω στα πολυβόλα.
Η ζάχαρη κολλάει στα πουκάμισα.
Η ποίηση τα τίναξε.

Ναι, αν δεν είχα μόνο αυτό το σύνθημα
να μου ψιθυρίζει στο αυτί
κάθε φορά που δρασκελίζω τη Χάρητος
την ιστορία των νεφών: πανικός, αλτ)σχάιμερ,
ζητωκραυγές, αναταραχή, εξέγερση.
Όλα έρχονται διαφορετικά, τελείως διαφορετικά.
Η γαλάζια φλέβα πάλλεται,
ένα κόκκινο θαύμα
που δεν το βιώνουμε
ανατέλλει.
Η πληγή του εφικτού
αιμορραγεί ακόμα.

Σαν τροπική προσευχή
σαν τον ήλιο σου...


[Συγχώραμε αλλά  είδα σε όνειρο να μου δίνεις μολύβι. Δεν θυμάμαι αν το είχα ζητήσει. Αυτό ίσως να μην έχει και τόση σημασία.  Αυτό που σίγουρα έχει σημασιά είναι ότι σήμερα βρέθηκα με το ίδιο αυτό μολύβι να κρατάω σημειώσεις ανάμεσα στα κενά διαστήματα των στίχων του "Η ιστορία των νεφών και άλλα ποιήματα" του Hans Magnus Enzensberger σε μετάφραση του Γιώργο Πρεβεδουράκη από τις εκδόσεις http://www.panopticon.gr/ . Βιβλίο που θα ήθελα να το διαβάσεις Έτσι. και Αλλιώς.]


 
 

Παρασκευή 24 Ιουνίου 2016

[:multum, non multa]



Ο ΧΩΡΟς ΕΓΓΡΑΦΗς χωρισμένος στα δύο: στο ηχομονωμένο δωμάτιο με το μικρόφωνο όπου  βρίσκεται ο Raoul_Penman με τα "χαρτάκια" του Γιώργου Πρεβεδουράκη (εκδόσεις ΠΑΝΟΠΤΙΚόΝ)· και στο κουβούκλιο, με το διάφανο χώρισμα απ΄όπου τα θραύσματα του Ευγένιου Αρανίτση υπαγορεύουν, τον καθοδηγούν, ρυθμίζουν τα μηχανήματα, διακόπτουν είτε ξαναρχίζουν τη διαδικασία... Προσοχή: το ουσιώδες, εν προκειμένω, δεν είναι ο χώρος - που ενδεχομένως θ΄αλλάζει κατά περίπτωσιν· είναι η συνθήκη, η σχέση των δύο - που θα πρέπει να μεταφερθεί εν συνόλω, λεπτομερώς. Οι οδηγίες που δίνονται πότε - πότε - "παύση", (//), "διστάζει" κ.λ.π-, δεν άπτονται της ραδιοσκηνοθεσίας, αλλά είναι ουσιώδεις για τον ρυθμό· επομένως δεν τροποποιούνται, δεν παρακάμπτονται. Και η μόνη σκηνοθετική οδηγία που έχει νόημα να δοθεί είναι αρνητική: Να μην γίνουν εικόνες τα λόγια· δεν ξέρουμε π.χ. αν τη "θάλασσα" ο Ραούλ τη βλέπει, την ανακαλεί ή απλώς τη ζητάει· κ.ο.κ. - Multum, non multa, multum, non multa "πολύ, όχι πολλά", αυτός είναι ο παφλασμός των κουπιώνε μας μες στο νερό του ποιήματος aπόψε λίγο μετά τις 21:oo e΄δώ: http://www.metadeftero.gr/ 

 
 
 

Παρασκευή 17 Ιουνίου 2016

[ραδιο΄φωνο μέσα στο ραδιόφωνο]


Egoshooting

Το μουρμουρητό των χρήσιμων
ηλιθίων στην τράπεζα, στο δωμάτιο του
ξενοδοχείου· οι αστικές νευρώσεις τους,
ο ισόβιος δονζουανισμός τους,
η πίστη τους στο τίποτα ως μέσο
αυτοβελτιστοποίησης. Ο φόνος είναι
για τους ανθρώπους ένα υπεράθλημα,
τους αρέσει να ξεκοιλιάζουν τους
ανταγωνιστές. Δημοσιονομική
εξυγίανση ονομάζεται η πιο φτηνή
μορφή κυριαρχίας, το κυνηγητό που
παίζουν τα παιδιά λέγεται ανταγωνισμός,
η αειφορία είναι ένα κράμα του χρόνου που
απομένει και της επίθεσης των eurofighters.
Βάλτε τη βαλβίδα εξάτμισης στον κώλο σας,
αφήστε την ψωλή σας να επιμηκυνθεί
μέχρι το φεγγάρι, ανατινάξτε το μυαλό σας
με το Know your enemy. Δεν χρειάζομαι
τις διαφημίσεις ούτε τις ειδήσεις, ζωντανά
από το κυβερνητικό μέγαρο. Δεν χρειάζομαι
κανένα κυβερνητικό μέγαρο. Δεν χρειάζεται
να δω το αίμα μου να χύνεται, για να βεβαιωθώ
ότι είμαι ζωντανός.  Είμαι
ζωντανός. Είμαι
ραδιόφωνο στο πατάρι και σε ψάχνω_

(το egoshooting είναι ποίημα του Kai pohl από τη συλλογή "σφηνάκια πανικού, λεκέδες από πίσσα", εκδόσεις ΤΕΦΛΟΝ)

(απαλλαγμένη απ΄τους δασμούς του τελωνείου aπόψε η ραδιοφωνική μεταφορά του blog "To Κουτσό" επιτρέπει στο Raoul _Penman ν΄ αποφασίσει ευθύς την πιο μεγάλη του πράξη. Σκορπίζει τα λαχεία του στους γαλαξίες και στο άπειρο και σε περιμένει να συντονιστείς λίγο μετά τις 21:oo e΄δώ: http://www.metadeftero.gr/ για να θυμηθείτε μαζί τον ήχο που κάνουν οι άνθρωποι όταν αγαπιούνται.))
 

Παρασκευή 10 Ιουνίου 2016

[απ΄τη μηλιά κόβεται το μήλο κι απ΄το σημαίνον το σημαινόμενο]

 
 
Εδώ στο κτήμα Σουρλάγκα πρόσφυγες είχαμε να δούμε από τότε που ο Ετιέν ντε Κλουά μονομάχησε με τον ήλιο. Βήματα βήματα ανατέλλει το φεγγάρι ο ήλιος δύει. Αφέλεια, άγνοια, απειρία, αγνότης και στον ορίζοντα των γεγονότων είναι μόνιμα Ιούνιος - ο γενέθλιος Της μήνας. Και το φως, νεογέννητο, θα περπατάει στα τέσσερα. Κι εσύ θα πας στη Λευκωσία, την πόλη όπου οι κάτοικοι προφέρουν περισσότερες απαντήσεις παρά ερωτήσεις και θα επιστρέψεις αυθημερόν. Κι εγώ θα σου λέω "Αγάπη είσαι ένας τρελός εκτεθειμένος στο πράσινο υγρό κελάηδισμα της συγγνώμης, χέρια της καρδιάς, γρήγορο άλογο που τρ΄χει πιο γρήγορα απ΄τα χάδια." Και θα ρωτάς τι άλλο θα συμβεί όταν ανοίξουν στα δύο αδηφάγα τα πεζοδρόμια της Σκουφά κι αντικρίσεις στο Χάος παλιούς φίλους να κολυμπάνε στον ιδρώτα σου, τραγούδια που ξέφτισαν όπως τα πολυκαιρισμένα ρούχα, λειψές ανάσες ένα βήμα πριν το τέλος. Θα κοιτάς σαν κάτι ελάχιστο αυτό που είσαι - αυτό που ήσουν - αυτό που ποτέ δεν ήθελες να δεις - σαν είδωλο στο γυαλί. Και Κάτι θ΄ανάψει μια τεράστια φωτιά και θα μεταμορφώσει τα πάντα, κάνοντας Ένα τα πάντα, κάνοντας το ένα Ωκεανό. Και θα κολυμπάς μ΄όλους τους τρόπους και θα κοιτάς πέτρινα και θα θυμάσαι, θα θυμάσαι, θα θυμάσαι...
Γιατί αυτό το ελάχιστο έπρεπε να είναι ο Ωκεανός.


(aπόψε λίγο μετά τις εννιά ο Raoul_Penman αφημένος στο ρίγος της στιγμής περιφέρεται στους ίσκιους των συναισθημάτων άοπλος, χωρίς προθέσεις μέσα σε μια αγκαλιά από φως. (E)κπομπή αφιερωμένη σ΄ένα παιδί. Σ΄ένα παιδί που τήρησε το λόγο Του στο Θέλω_ e΄δώ:http://www.metadeftero.gr/)

Παρασκευή 3 Ιουνίου 2016

[Μήπως οι πρόσφυγες είμαστε εμείς;]




(μια μέρα όλοι εμείς

 της ανεμελιάς διωγμένοι

 όλοι εμείς

 της ξέγνοιαστης ζωής φυγάδες

 θα επιστρέψουμε με τ' άρματα

και με τις λόγχες άνα χείρας

θα εισβάλλουμε στη θάλασσα με λύσσα

 
το σχέδιο καλά οργανωμένο

όλοι μας μια γροθιά
να της καρφώσουμε πολλάκις την καρδιά
-60 μίλια ναυτικά απ' την Ιθάκη-

 
κι όπως θα βουλιάζει απ' τις πληγές της

θα τραγουδάμε από πάνω με συγκίνηση

τον ύμνο της Ποιητικής Διεθνούς

μια αυτοσχέδια ωδή προς τους πνιγμένους

 _σαμψών ρακάς)



(στα νερά νερά νερά της μεσογείου ισχύει ότι καμία κτιστή συνείδηση δεν θα δει τον θεό στην ουσία του – λυπούμεθα. Τον βλέπει όμως στα κτίσματα και ειδικά σε ορισμένα που διασπούν την αμοιβαιότητα των στοιχείων αφυπνίζοντας την εξαίρεση. Aπόψε λίγο μετά τις 21: oo σπουδαστή των θραυσμάτων να προσέχεις το τί λες• το νερό σε ακούει ακούει και σε θυμάται: γι΄αυτό κι εκείνοι που έχουν μάθει και ξαναμάθει από τη θάλασσα - ο Ευγένιος Αρανίτσης, ο Σαμψών Ρακάς - θα σου πουν πως η μάθηση είναι μήτηρ επαναλήψεως, επανάληψη και κύμα ας θεωρούνται συνώνυμα. Αν κοιτάξεις βαθιά στο μάτι του κύματος (ο Raoul_Penman κοίταξε), βλέπεις σκηνές απ΄την παιδική ηλικία των ναυαγών βλέπεις,  βλέπεις τα περιζήτητα αντικείμενα του αιτήματος αναγνώρισης και αγάπης. Η παρήχηση του κύματος, παίρνει τότε το θάρρος να φτάσει μέχρι τα δάχτυλα των ποδιών σου με τη μορφή της επιστροφής• η ίδια η θάλασσα γίνεται έτσι μια προφητεία που επαληθεύεται δίχως να έχει διατυπωθεί από κανέναν.
Απόψε e'δώ: http://www.metadeftero.gr/   ρέουν συρρέουν οι μάρτυρες και το κύμα  κύμα_




 

Παρασκευή 20 Μαΐου 2016

«Η ρήξη με τη συνέχεια της κυριαρχίας/ θα πρέπει να είναι ρήξη με/ τη γλώσσα της».

¨
Να χαζεύεις σαν ζώο τα σύννεφα, να μην νιώθεις σε καμία γλώσσα σαν το σπίτι σου. Είναι τρελό; To λένε και το κάνουν εδώ και καιρό «κάποιοι» (απ΄τους ανύπαρκτους). Κι αν έτσι φαίνεται, αν το ν΄αναποδογυρίζει η τάξη μας το διανοητικό και ιδεολογικό τραπέζι που τόσο καλά έχουν στρώσει τ΄αφεντικά για πάρτη τους είναι "τρελό", είναι σίγουρα η μόνη έντιμη τρέλα των καιρών! Η ρήξη με τη συνέχεια της κυριαρχίας/ θα πρέπει να είναι ρήξη με/ τη γλώσσα της. Απέναντι αυτοί σαν τάξη, από ...εδώ εμείς σαν τάξη. Στη μέση γκρεμός, κενό, τίποτα. Αυτό. Η απόδειξη της ύπαρξης μας. Τοις μετρητοίς. (Ο) Raoul_Penman aπόψε άλλοτε σαν Κάι Πολ /άλλοτε σαν Ευγένιος Αρανίτσης κι άλλοτε σαν Σαμψών Ρακάς στέκεται στη μέση του τοπίου και βλέπει - ονειρεύεται πως όλα στέκονται μαζί του σ΄έναν ιστό αράχνης φτιαγμένο από κλωστές νοήματος: Θ'άχνη, Κ ο ι ν α ι σ θ η σ ί α ή βόλτα στον Κήπο Με Τις Αυταπάτες; O ουρανίσκος, ας μαρτυρήσει. Λίγο μετά τις 21:oo e΄δώ στο αυτοδιαχειριζόμενο http://www.metadeftero.gr/ η ποινή είναι επιβεβλημένη:
Όποιος ελέγχει τις φυλλωσιές αυτός ελέγχει την ιστορία_


 

Παρασκευή 13 Μαΐου 2016

[το θαύμα κρύβεται μέσα στο θραύσμα]

 
Ούτις θα πει Κανένας. Έτσι συστήθηκε ο Οδυσσέας στον Κύκλωπα για να γλιτώσει το τομάρι του. Και γλίτωσε. Θαρρείς πως η ύπαρξή μας δικαιώνεται στην απουσία της. Θαρρείς πως ο εαυτός μας ανατέλλει στη σκοτεινιά του. Κι αφού όλα φαίνονται ποιος ο λόγος να κοιτάμε; Ιδού λοιπόν το επίδικο ερώτημα: ποια παράσταση δε γελοιοποιήθηκε στα μάτια της πρόβας της;

***

Ο πρωταρχικός πυρήνας της κατάθεσης που πρόκειται σήμερα να αντικρίσεις λογοδοτεί στην επιστημονική Θεωρία της Γαίας, σύμφωνα με την οποία ο πλανήτης συμπεριφέρεται ακριβώς όπως ένας ζωντανός οργανισμός. Για την ακρίβεια ως ένας υπεροργανισμός που έχει την ικανότητα να ρυθμίζεται μόνος του χημικά και ατμοσφαιρικά με ανάλογο τρόπο που όλοι οι ζωντανοί οργανισμοί
ρυθμίζουν τις ζωτικές τους λειτουργίες.

***

Τόσο η παράσταση όσο και η aποψινή eκπομπή του Raoul_Penman λειτουργούν ως ένα πρώτο
αμφίπλευρο προγύμνασμα που φτυαρίζει το έδαφος για την έκδοση του μακροσκελούς ποιητικού βιβλίου του Σαμσών Ρακά, «Ούτις» που θα λάβει χώρα το χειμώνα του
2016/17.
΄περισσότερα ίνφο παράστασης e΄δώ: http://ypokeimeno.com/




Δε στέριωσε η θρησκεία. H Βίβλος κρύβει έρωτα κακό, το Κοράνι, ιερό μαζοχισμό κι ο άνθρωπος, ένα κτήνος με λυρισμό. Γιατί αυτό αποτελεί μετάδοση βαθιά·Υπάρχει μια πίστη που μας ορίζει άφαντα, υπάρχει μια πίστη που για χάρη μας δεν απαντά. Γιατί πίστη είναι τι; η αναζήτηση της πίστης που δεν αποκαλύπτεται. (a)πόψε το φύλλο αγκαλιάζει γλυκά τη πέτρα. Η αλήθεια ξεσπάει. Το παρελθόν προπορεύεται.(Ο) Raoul _Penman δεν έχει άλλη επιλογή. Λαμβάνει τη στάση του τετράποδου και το πλάσμα αυτό το oνομάζει Oύτις_λίγο μετά τις 21:oo η απορρόφηση στο θέμα της αγάπης οδηγεί σε έκσταση e΄δώ: http://www.metadeftero.gr/