[:Θα Ζήσεις Μέσα Στον Δικό Σου Καθεδρικό]

Ο καθεδρικός της άμμου είναι μια καταιγίδα
Που σταλάζει ανάμεσα απ΄τα δάχτυλα, μ΄ανάριες ρίζες,
Ή ένας και μόνος κόκκος στο μάτι.

Ο καθεδρικός των δέντρων είναι φτιαγμένος από διάστικτους ανέμους
Και επιχρίσματα φωτός πάνω σε κορμούς, ή τα σκαλισμένα
Ονόματα εραστών που επέζησαν του έρωτα.

Ο καθεδρικός των γραμμάτων κλυδωνίζεται στο περιθώριο
Χαρτιών που συστρέφονται και κιτρινίζουν
Υπό τη δύναμη της βαρύτητας ή των υποσχέσεων.

Ο καθεδρικός των λέξεων στηρίζεται
Πάνω στη πίεση χειλιών που ανοίγουν σπρωγμένα
Από μια πνοή που φυλακίστηκε σε μια τραχεία.

Ο καθεδρικός των ανέμων ψιθυρίζει
Μέσα σε ραδιοκύμματα, καλώδια ή επαναλαμβανόμενες σπείρες
Του τονικού γκλισάντο του λόγου.

Ο καθεδρικός των βιβλίων καίγεται, οι γλώσσες του
χιμούν στον άνεμο καθώς οι καρβουνιασμένες σελίδες
Παρασύρονται ψηλά κι έπειτα κατέρχονται στα σκοτεινά, σαν χιόνι.

Ο καθεδρικός του γυαλιού θαμπώνει
Από τα γρατζουνίσματα των φωνών που τον μετατρέπουν σε άμμο.

Zoë Skoulding - μετάφρ.: Ελένη Ηλιοπούλου [φρμκ /τεύχος 6]

₳πόψε ο Raoul Penman εικάζει και πέφτει έξω. Από ψηλά. Tα ταρώ ευθυγραμμίζονται με τους πλανήτες κι από το στόμα του αναβλύζουν λέξεις, βότσαλα και γλυκάνισος. Σκιές επί (x) σταλαγματιές στο νερό  - απλώνονται στο ρίγος. Μέσα σε ραδιοκύματα, καλώδια ή επαναλαμβανόμενες σπείρες οι προβλέψεις  του  παρασύρονται ψηλά και έπειτα κατέρχονται στα σκοτεινά, σαν χιόνι. Yπό τη δύναμη της βαρύτητας ή των υποσχέσεων ο καθεδρικός του γυαλιού θαμπώνει. Ό,τι  καταγράφεται είναι μια βουβή τρυφερότητα. Ροή και τάση επαγγελίας πρώτη [λίγο μετά τις 22:00 εδώ: http://www.metadeftero.gr/] 

[:Ὥστε μιά μουσική ἦταν πού πρέπει να ἀκούσω]

Αυτοπερίκλεισις. (Dementia in exilio σε κελλαροδωμάτιο)

Αυθεντική προσωπική ζωή.  Κελλιώτης.

Η φτώχεια της απόπειρας για έργο.

Το μυστήριο του κορμιού. Χωμάτινο εόν με ντουλάπι συνείδησης.

Η ένωση. Ο τύπος της σωματικής ένωσης.

Η έκσταση του προσώπου του άλλου.

Αυτά ήταν όλα: Η μουσική κλίμακα.

Το μουσικό όργανο. Οι συνθήκες.

Το μυστήριο του σώματος. Η έκσταση που συνάντησα.

Και η παράξενη σχέση με το ντουλάπι της συνείδησης

και κυριώς με την κρυψώνα πίσω απ΄το ντουλάπι.

[ΣΥΣΣΗΜΟΝ ή Τα Κεφάλαια,  Νίκος Α. Παναγιωτόπουλος]

؀؁؂؃؄؎؀؁؂؄؃

Όλο το θέμα είναι να κρατηθεί κάτι σα μοναδική σανίδα πάνω σε κάτι σα γέφυρα

Дπόψε πορφυρό αγγείο με πράσινα μύγδαλα υπεύθυνα για τη φωνή του Raoul Penman τραυλίζουν τους  χρησμούς καθώς η μαγεία -μήτε πλέον θόρυβος και μήτε ακόμη μουσική – φανερώνει  ένα κομμάτι σύννεφο σε μια ηχώ που μπορεί να ψηλαφηθεί με λέξεις.  Όλα συνωμοτούν. Τα παθιασμένα προσχήματα. Οι κυνηγημένες ηδονές των βλεμμάτων. Το σκασιαρχείο της σοφίας – χρυσόψαρο. Σελίδα άθικτη λευκή. Από το ύψος των δέντρων μία σκέψη αρπάζεται από έναν φωτόηχο: υπάρχουν ακόμα τραγούδια που μπορούν να τραγουδηθούν πέρα απ΄το ανθρώπινο.  Όλο το θέμα είναι να κρατηθεί κάτι σα μοναδική σανίδα πάνω σε κάτι σα γέφυρα. O Ερμής [κάρτα ταρώ: Ο Ερημίτης] ράβει το φασόλι με μαύρη κλωστή κι απ΄τον ένα Διόνυσο στον άλλο  ξάφνου ανεβαίνουμε – αδελφοί σε συναίρεση δελφική, στο παντίποτα της τﻍꭘνηꚂ ﴾ μαζί με Paul Celan, Νίκο Παναγιωτόπουλο, Αθανάσιο Αλεξανδρίδη και Κωνσταντίνα Κορυβάντη λίγο μετά τις 22:00 e’δώ: http://www.metadeftero.gr/  ﴿