[απ΄τη μηλιά κόβεται το μήλο κι απ΄το σημαίνον το σημαινόμενο]

 

 

Εδώ στο κτήμα Σουρλάγκα πρόσφυγες είχαμε να δούμε από τότε που ο Ετιέν ντε Κλουά μονομάχησε με τον ήλιο. Βήματα βήματα ανατέλλει το φεγγάρι ο ήλιος δύει. Αφέλεια, άγνοια, απειρία, αγνότης και στον ορίζοντα των γεγονότων είναι μόνιμα Ιούνιος - ο γενέθλιος Της μήνας. Και το φως, νεογέννητο, θα περπατάει στα τέσσερα. Κι εσύ θα πας στη Λευκωσία, την πόλη όπου οι κάτοικοι προφέρουν περισσότερες απαντήσεις παρά ερωτήσεις και θα επιστρέψεις αυθημερόν. Κι εγώ θα σου λέω "Αγάπη είσαι ένας τρελός εκτεθειμένος στο πράσινο υγρό κελάηδισμα της συγγνώμης, χέρια της καρδιάς, γρήγορο άλογο που τρ΄χει πιο γρήγορα απ΄τα χάδια." Και θα ρωτάς τι άλλο θα συμβεί όταν ανοίξουν στα δύο αδηφάγα τα πεζοδρόμια της Σκουφά κι αντικρίσεις στο Χάος παλιούς φίλους να κολυμπάνε στον ιδρώτα σου, τραγούδια που ξέφτισαν όπως τα πολυκαιρισμένα ρούχα, λειψές ανάσες ένα βήμα πριν το τέλος. Θα κοιτάς σαν κάτι ελάχιστο αυτό που είσαι - αυτό που ήσουν - αυτό που ποτέ δεν ήθελες να δεις - σαν είδωλο στο γυαλί. Και Κάτι θ΄ανάψει μια τεράστια φωτιά και θα μεταμορφώσει τα πάντα, κάνοντας Ένα τα πάντα, κάνοντας το ένα Ωκεανό. Και θα κολυμπάς μ΄όλους τους τρόπους και θα κοιτάς πέτρινα και θα θυμάσαι, θα θυμάσαι, θα θυμάσαι...

Γιατί αυτό το ελάχιστο έπρεπε να είναι ο Ωκεανός.

(aπόψε λίγο μετά τις εννιά ο Raoul_Penman αφημένος στο ρίγος της στιγμής περιφέρεται στους ίσκιους των συναισθημάτων άοπλος, χωρίς προθέσεις μέσα σε μια αγκαλιά από φως. (E)κπομπή αφιερωμένη σ΄ένα παιδί. Σ΄ένα παιδί που τήρησε το λόγο Του στο Θέλω_ e΄δώ:http://www.metadeftero.gr/)