(Νίκος Καζαντζάκης)
Μία η σελήνη - όλοι θα πάρετε. Μία η σελήνη, πληθυντική. Μία: εσύ, εγώ, μ΄ ένα μπάσο να ΄χει πάθει σουμιλώαπόμέσαμου, να επιμένει· μ΄ένα πιάνο να υπνοβατεί, να στάζει· μ΄ένα τρομπόνι να φυσαέι, να ξεφυσάει, να μουρμουρίζει
σ υ ν τ ό μ ω ς: το επίρρημα ακορντεόν·
πέρ΄από κάθε προσμονή, πέρ΄από κάθε αγωνία, το δάσος με τα μεγάλα του κλωνάρια μουσκεμένα, aπόψε φτερουγίζει στο α δύνατο ή
στο φεγγαρόφωτο·
αγάπη άνω κάτω μία και αυτή·
· μ΄ακούς; ))
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου