“Έφυγε η Συρία, έφυγε”

Έφυγε η Συρία έφυγε• έσιαξε το φουστάνι της κι έφυγε.

Οι στρατιώτες της Χεσμπολάχ έμειναν χωρίς γη κάτω απ΄τα πόδια τους,

και οι Αμερικανοί στρατιώτες έμειναν χωρίς γη κάτω απ΄τα πόδια τους,΄

Οι Ιρανοί στρατιώτες, αυτοί κι αν έχασαν τη γη κάτω απ΄τα πόδια τους!

Έμεινε ο Μπασάρ Αλ  Άσαντ χωρίς χώρα να κυβερνήσει,

Τα ρωσικά βομβαρδιστικά χωρίς ουρανό να πετάξουν.

Κι έμειναν όλοι να κοιτούν με απορία τη μαυρη τρύπα στον χάρτη.

Γιατί έφυγε η Συρία, έφυγε•

Και κανείς δεν ξέρει προς τα πού τράβηξε.

 (απόσπασμα από το ποίημα “Έφυγε η Συρία, έφυγε” του Jazra Khaleed, Τεφλόν, τχ. 14)

Παρασκευή. Ο κόσμος γέρνει λιγάκι σήμερα-οι τίτλοι των εφημερίδων, τα κτίρια, τα σύνορα, ακόμα και  ο θαλάσσιος ορίζοντας  που ο raoul _penman αγναντεύει, προσπαθώντας να σηκώσει τον αριστερό του ώμο, προσπαθώντας να ανατρέψει τον πόνο του. Με το απόγευμα στο κρόταφο απόψε λίγο μετά τις 21: 00, είναι σα να προβάρεται κάτι. Ενάντια στον κυρίαρχο λόγο που επιστρατεύει ευφημισμούς όπως «ανθρωπιστικές επιχειρήσεις», «χτυπήματα ακριβείας» και «παράπλευρες απώλειες» ο Raoul καθισμένος οκλαδόν σε μια πλατεία προφητεύει ανέμους για πενήντα μέρες φυτεύοντας τρομπέτες στην πόλη σα να ΄ταν φαρμακεία. Και κάπως έτσι διασταυρώνονται καιρός και μόλις e΄δώ: http://www.metadeftero.gr/