:[θραύσμα // ανείπωτο]

Να είμαστε το θρόισμα των φύλλων.
Να είμαστε του ουρανού το χρώμα.
Όρθιοι,
φτωχοί,
των ανοιχτών δρόμων
τρελλοί θαμώνες.
Το ανοιχτό στοίχημα
εμείς οι ίδιοι.
Η ασεβής χειρονομία
στις εικόνες
της επίπλαστης ευτυχίας.
Να είμαστε του αδυνάτου φορείς,
να είμαστε το μέσο,
να είμαστε ο σκοπός.
Να φτύσουμε τις καταξιώσεις
και τη σπουδή του τίποτα.

Δεν παύουμε να μαγειρεύουμε
κόσμε του ταχυφαγείου!

[Σήμερα. Παρασκευή. 21:00.  Γαλάζιοι Άγγελοι. Τα άλογα σου κλάινε, τα άλογα σου πεθαίνουν από έλλειψη ανέμου.Απομένει ένα ακόμη τετράγωνο Ουρανού – Πλούτωνα, με τον Κρόνο παράλληλο με Πλούτωνα και το Δία παράλληλο με Ουρανό που Και θα αστράψει Και θα βροντήξει. Που Και θα βρέξει Και θα κατεβάσει ...Ποια τάξη –ποιο έργο δηλαδή – μπορούμε να ανακαλύψουμε και να επιβάλουμε απόψε στο Κουτσό;  Αυτή η τάξη θα θύμιζε τον ορισμό του Λέβερκυν για κάποιο μουσικό έργο του: "Μια νύχτα που δεν φαίνεται εξαιτίας των αστραπών».. Κι ωστόσο, ο raoul_penman, αντίθετα στο πνεύμα των ημερών, θα ευχηθεί για ένα στίχο που θα του επέτρεπε να διακρίνει «τα μάτια του χάους πίσω από το πέπλο της τάξης», ένα τελετουργικό πανικό, ένα κερί αναμμένο και απ΄τις δύο άκρες. Συντονίσου e΄δώ: http://www.metadeftero.gr/