[..]
γιατί μόνο εσύ το έμαθες πως
σ’ άφησα να το μάθεις πως
ο υψωμένος δείκτης
του χεριού μου
ποτέ δε θέλησε να
δείξει τόπο
να γίνει ο ίδιος
τόπος προσπαθούσε
για τούτο πάσχιζε
μονάχα
τόπος προσγείωσης
της πεταλούδας, Ερχομέ μου
[..]
Τ]ου πουλιού ο εγκλεισμός δε νομιμοποιείται πουθενά στο σύμπαν / εκτός από ένα μέρος που αυτοαποκαλείται γη / όμως εσύ / είσαι το μπαλκόνι της γης μου». Δεν υπάρχει πια σκάλα ή συγκυρία - η συγκυρία τράβηξε τη σκάλα καί μείναμε με την ώρα των προφητών. Χαρτογραφώντας την έρημο της εμπειρίας aπόψε λίγο μετά τις έντεκα ο Ra0ul Penman - διακείμενος «ελαφρώς λοξά προς το σύμπαν» - παρουσιάζει το ιβέντ: http://ypokeimeno.com/kalemi-sta-dontia/ του σαμψών ρακά. Μια κατάθεση προφορικού λόγου η οποία συνδέει τη διάχυτη απόγνωση της πόλης με την απώλεια του κέντρου της. Στην ουσία -κόκκινο φύλλο μέσα στο τόξο- (επανάληψη μιας εκπομπής μύησης σε μια υπόθεση παρασκηνίου της προηγούμενης τρίτης -μιας μέρας που η μικρή αλήθεια έφερνε μαζί της την αλήθεια ολόκληρη - e΄δώ: http://www.metadeftero.gr/)))
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου