Τοπία προσμονής αντιληπτά ως προαύλια. Διακρίνουμε σ' αυτά: την πυρκαγιά στο δάσος, το σπασμό των δέντρων όταν μεμιάς ανθίζουν ή οτιδήποτε άλλο αξίζει να λέγεται ποίηση. Ό,τι φτιάξαμε, φτιάξαμε ως εδώ με τα ψίχουλα της γνώσης• μπορούμε τώρα να κάτσουμε πίσω απ΄το τζάμι και να κοιτάμε πού τσιμπολογάνε το σχέδιο τα πετεινά του ουρανού. Σε προσομοιώσεις πληρότητας ή στή γύρη των αληθινών λουλουδιων; Με μας ή με τους άλλους; Απόψε λίγο μετά τις 21:oo ο raoul_penman αντί φόβο παίζei χαρα e΄δώ: http://www.metadeftero.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου